1 - Tâ. Sîn. Mîm.

2 - Bunlar, apaçık Kitab'ın âyetleridir.

3 - (Resûlüm!) Onlar iman etmiyorlar diye neredeyse kendine kıyacaksın!

4 - Biz dilesek, onların üzerine gökten bir mucize indiririz de, ona boyunları eğilip kalır.

5 - Kendilerine, o çok esirgeyici Allah'tan hiçbir yeni öğüt gelmez ki, ondan yüz çevirmesinler.

6 - Üstelik (ona) «yalandır» derler; fakat alay edip durdukları şeylerin haberleri yakında onlara gelecektir.

7 - Yeryüzüne bir bakmazlar mı! Orada her güzel çiftten nice bitkiler yetiştirdik.

8 - Şüphesiz bunlarda (Allah'ın kudretine) bir nişâne vardır; ama çoğu iman etmezler.

9 - Şüphe yok ki Rabbin, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

10,11 - Hani Rabbin Musa'ya: O zalimler güruhuna, Firavun'un kavmine git. Hâla (başlarına gelecekten) sakınmayacaklar mı onlar? diye seslenmişti.

12 - Musa şöyle dedi: Rabbim! Doğrusu, beni yalancılıkla suçlamalarından korkuyorum.

13 - (Bu durumda) içim daralır, dilim dönmez; onun için Harun'a da elçilik ver.

14 - Onların bana isnad ettikleri bir suç da var. Bundan ötürü beni öldürmelerinden korkuyorum.

15 - Allah buyurdu: Hayır (seni asla öldüremezler)! İkiniz mucizelerimizle gidin. Şüphesiz ki, biz sizinle beraberiz, (her şeyi) işitmekteyiz.

16 - Haydi Firavun'a gidip deyin ki: Gerçekten biz, âlemlerin Rabbi'nin elçisiyiz;

17 - İsrailoğullarını bizimle beraber gönder.

18 - (Kendisine Allah'ın emri tebliğ edilince Firavun) dedi ki: Biz seni çocukken himayemize alıp büyütmedik mi? Hayatının birçok yıllarını aramızda geçirmedin mi?

19 - Sonunda o yaptığın (kötü) işi de yaptın. Sen nankörün birisin!

20 - Musa: Ben, dedi, o işi o anda sonunun ne olacağını bilmeyerek yaptım.

21 - Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım. Sonra Rabbim bana hikmet bahşetti ve beni peygamberlerden kıldı.

22 - O nimet diye başıma kaktığın ise, (aslında) İsrailoğullarını kendine kul köle etmendir.

23 - Firavun şöyle dedi: Âlemlerin Rabbi dediğin de nedir?

24 - Musa cevap verdi: Eğer işin gerçeğini düşünüp anlayan kişiler olsanız, (itiraf edersiniz ki) O, göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunan her şeyin Rabbidir.

25 - (Firavun) etrafında bulunanlara: İşitiyor musunuz? dedi.

26 - Musa dedi ki: O, sizin de Rabbiniz, daha önceki atalarınızın da Rabbidir.

27 - Firavun: Size gönderilen bu elçiniz mutlaka delidir, dedi.

28 - Musa devamla şunu söyledi: Şayet aklınızı kullansanız (anlarsınız ki), O, doğunun, batının ve ikisinin arasında bulunanların Rabbidir.

29 - Firavun: Benden başkasını tanrı edinirsen, andolsun ki seni zindanlıklardan ederim! dedi.

30 - Musa: Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da mı? dedi.

31 - Firavun: Doğru söyleyenlerden isen, haydi getir onu! diye karşılık verdi.

32 - Bunun üzerine Musa asâsını atıverdi; bir de ne görsünler, asâ apaçık koca bir yılan (oluvermiş)!

33 - Elini de (koynundan) çıkardı; o da seyredenlere bembeyaz görünen (nur saçan bir şey oluvermiş)!

34 - Firavun, çevresindeki ileri gelenlere: Bu, dedi, doğrusu çok bilgili bir sihirbaz!

35 - Sizi sihiriyle yurdunuzdan çıkarmak istiyor. Şimdi ne buyurursunuz?

36 - Dediler ki: Onu ve kardeşini eğle ve şehirlere toplayıcı görevliler gönder;

37 - Ne kadar bilgisi derin sihirbaz varsa sana getirsinler.

38 - Böylece sihirbazlar belli bir günün tayin edilen vaktinde biraraya getirildi.

39 - Halka: Siz de toplanıyor musunuz (haydi hemen toplanın), denildi.

40 - (Firavun'un adamları:) Eğer üstün gelirlerse, herhalde sihirbazlara uyarız, dediler.

41 - Sihirbazlar geldiklerinde Firavun'a: Şayet biz üstün gelirsek, muhakkak bize bir ücret vardır değil mi? dediler.

42 - Firavun cevap verdi: Evet, o takdirde hiç şüphe etmeyin, gözde kimselerden de olacaksınız.

43 - Musa onlara: Ne atacaksanız atın! dedi.

44 - Bunun üzerine iplerini ve değneklerini attılar ve: Firavun'un kudreti hakkı için elbette bizler galip geleceğiz, dediler.

45 - Sonra Musa asâsını attı; bir de ne görsünler, onların uydurduklarını yutuveriyor!

46 - (Bunu görünce) sihirbazlar derhal secdeye kapandılar.

47,48 - «Âlemlerin Rabbine, Musa ve Harun'un Rabbine iman ettik» dediler.

49 - Firavun, (kızgınlık içinde) dedi ki: Ben size izin vermeden ona iman ettiniz ha! Demek ki size sihiri öğreten büyüğünüzmüş o! Ama şimdi (size yapacağımı görecek ve) bileceksiniz: Andolsun, ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim, hepinizi astıracağım!

50 - «Zararı yok, dediler, (nasıl olsa) biz şüphesiz Rabbimize döneceğiz.»

51 - «Biz, ilk iman edenler olduğumuz için Rabbimizin hatalarımızı bağışlayacağını umarız.»

52 - Musa'ya: Kullarımı geceleyin yola çıkar; çünkü takip edileceksiniz, diye vahyettik.

53 - Firavun da şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi:

54 - «Esasen bunlar, sayıları az, bölük pörçük bir cemaattır.»

55 - «(Böyle iken) kesinkes bizi öfkelendirmişlerdir.»

56 - «Biz ise, elbette uyanık (ve yekvücut) bir cemaatız.» (diyor ve dedirtiyordu).

57,58 - Ama (sonunda) biz onları (Firavun ve kavmini), bahçelerden, pınarlardan, hazinelerden ve değerli bir yerden çıkardık.

59 - Böylece, bunlara İsrailoğullarını mirasçı yaptık.

60 - Derken (Firavun ve adamları) gün doğumunda onların ardına düştüler.

61 - İki topluluk birbirini görünce, Musa'nın adamları: İşte yakalandık! dediler.

62 - Musa: Asla! dedi, Rabbim şüphesiz benimledir, bana yol gösterecektir.

63 - Bunun üzerine Musa'ya: Asân ile denize vur! diye vahyettik. (Vurunca deniz) derhal yarıldı (on iki yol açıldı), her bölük koca bir dağ gibi oldu.

64 - Ötekilerini de oraya yaklaştırdık.

65 - Musa ve beraberinde bulunanların hepsini kurtardık.

66 - Sonra ötekilerini suda boğduk.

67 - Şüphesiz bunda bir ibret vardır; ama çokları iman etmiş değillerdir.

68 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

69 - (Resûlüm!) Onlara İbrahim'in haberini de naklet.

70 - Hani o, babasına ve kavmine: Neye tapıyorsunuz? demişti.

71 - «Putlara tapıyoruz ve onlara tapmaya devam edeceğiz» diye cevap verdiler.

72 - İbrahim: Peki, dedi, yalvardığınızda onlar sizi işitiyorlar mı?

73 - Yahut size fayda ya da zarar verebiliyorlar mı?

74 - Şöyle cevap verdiler: Hayır, ama biz babalarımızı böyle yapar bulduk.

75,76 - İbrahim dedi ki: İyi ama, ister sizin, ister önceki atalarınızın; neye taptığınızı (biraz olsun) düşündünüz mü?

77 - İyi bilin ki onlar benim düşmanımdır; ancak âlemlerin Rabbi (benim dostumdur);

78 - Beni yaratan ve bana doğru yolu gösteren O'dur.

79 - Beni yediren, içiren O'dur.

80 - Hastalandığım zaman bana şifa veren O'dur.

81 - Benim canımı alacak, sonra beni diriltecek O'dur.

82 - Ve hesap günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum O'dur.

83 - Rabbim! Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat.

84 - Bana, sonra gelecekler içinde, iyilikle anılmak nasip eyle!

85 - Beni, Naîm cennetinin vârislerinden kıl.

86 - Babamı da bağışla (ona tevbe ve iman nasip et). Çünkü o sapıklardandır.

87 - (İnsanların) dirilecekleri gün, beni mahcup etme.

88 - O gün, ne mal fayda verir ne de evlât.

89 - Ancak Allah'a kalb-i selîm (temiz bir kalp) ile gelenler (o günde fayda bulur).

90 - (O gün) cennet, takvâ sahiplerine yaklaştırılır.

91 - Cehennem de azgınlara apaçık gösterilir.

92,93 - Onlara: Allah'tan gayrı taptıklarınız hani nerede? Size yardım edebiliyorlar mı veya kendilerine (olsun) yardımları dokunuyor mu? denilir.

94,95 - Artık onlar, o azgınlar ve İblis orduları, toptan oraya tepetaklak (cehenneme) atılırlar.

96 - Orada birbirleriyle çekişerek şöyle derler:

97 - Vallahi, biz gerçekten apaçık bir sapıklık içindeymişiz.

98 - Çünkü biz sizi âlemlerin Rabbi ile eşit tutuyorduk.

99 - Bizi ancak o günahkârlar saptırdı.

100,101 - Şimdi artık bizim ne şefaatçilerimiz var, ne de yakın bir dostumuz.

102 - Ah keşke bizim için (dünyaya) bir dönüş daha olsa da, müminlerden olsak!

103 - Bunda elbet (alınacak) büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler.

104 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

105 - Nuh kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladılar.

106 - Kardeşleri Nuh onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?

107 - Bilin ki ben, size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.

108 - Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.

109 - Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ecrimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir.

110 - Onun için, Allah'tan korkun ve bana itaat edin.

111 - Onlar şöyle cevap verdiler: Sana düşük seviyeli kimseler tâbi olup dururken, biz sana iman eder miyiz hiç!

112 - Nuh dedi ki: Onların yaptıkları hakkında bilgim yoktur.

113 - Onların hesabı ancak Rabbime aittir. Bir düşünseniz!

114 - Ben iman eden kimseleri kovacak değilim.

115 - Ben ancak apaçık bir uyarıcıyım.

116 - Dediler ki: Ey Nuh! (Bu davadan) vazgeçmezsen, iyi bil ki, taşlanmışlardan olacaksın!

117 - Nuh: Rabbim! dedi, kavmim beni yalancılıkla suçladı.

118 - Artık benimle onların arasında sen hükmünü ver. Beni ve beraberimdeki müminleri kurtar.

119 - Bunun üzerine biz onu ve beraberindekileri, o dolu geminin içinde (taşıyarak) kurtardık.

120 - Sonra da geri kalanları suda boğduk.

121 - Doğrusu bunda büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler.

122 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

123 - Âd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla suçladı.

124 - Kardeşleri Hûd onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?

125 - Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.

126 - Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.

127 - Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ecrimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir.

128 - Siz her yüksek yere bir alâmet dikerek eğleniyor musunuz?

129 - Temelli kalacağınızı umarak sağlam yapılar mı ediniyorsunuz?

130 - Yakaladığınız zaman, zorbalar gibi mi yakalıyorsunuz?

131 - Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin.

132,133,134 - Bildiğiniz şeyleri size veren, size davarlar, oğullar, bağlar, pınarlar ihsan eden (Allah'a karşı gelmek) den sakının.

135 - Doğrusu sizin hakkınızda muazzam bir günün azabından endişe ediyorum.

136 - (Onlar) şöyle dediler: Sen öğüt versen de, vermesen de bizce birdir.

137 - Bu, öncekilerin geleneğinden başka bir şey değildir.

138 - Biz azaba uğratılacak da değiliz.

139 - Böylece onu yalancılıkla suçladılar; biz de kendilerini helâk ettik. Doğrusu bunda büyük bir ibret vardır; ama çokları iman etmezler.

140 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

141 - Semûd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla suçladı.

142 - Kardeşleri Sâlih onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?

143 - Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.

144 - Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.

145 - Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ecrimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir.

146,147,148 - Siz burada, bahçelerin, pınarların içinde; ekinlerin, salkımları sarkmış hurmalıkların arasında güven içinde bırakılacak mısınız (sanırsınız)?

149 - (Böyle sanıp) dağlardan ustaca evler yontuyorsunuz (oyup yapıyorsunuz).

150 - Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin.

151,152 - Yeryüzünde bozgunculuk yapıp dirlik düzenlik vermeyen aşırı gidenlerin emrine uymayın.

153 - Dediler ki: Sen, olsa olsa iyice büyülenmiş birisin!

154 - Sen de ancak bizim gibi bir insansın. Eğer doğru söyleyenlerden isen, haydi bize bir mucize getir.

155 - Salih: İşte (mucize) bu dişi devedir; onun bir su içme hakkı vardır, belli bir günün içme hakkı da sizindir, dedi.

156 - Ona bir kötülükle ilişmeyin, yoksa sizi muazzam bir günün azabı yakalayıverir.

157 - Buna rağmen onlar deveyi kestiler; ama pişman da oldular.

158 - Bunun üzerine onları azap yakaladı. Doğrusu bunda, büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler.

159 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

160 - Lût kavmi de peygamberleri yalancılıkla suçladı.

161 - Kardeşleri Lût onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?

162 - Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.

163 - Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.

164 - Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ecrimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir.

165,166 - Rabbinizin sizler için yarattığı eşlerinizi bırakıp da, insanlar içinden erkeklere mi yaklaşıyorsunuz? Doğrusu siz sınırı aşmış (sapık) bir kavimsiniz!

167 - Onlar şöyle dediler: Ey Lût! (Bu davadan) vazgeçmezsen, iyi bil ki, sürgün edilmişlerden olacaksın!

168 - Lût: Doğrusu, dedi, ben sizin bu işinizden tiksinmekteyim!

169 - Rabbim! Beni ve ailemi, onların yapageldiklerinden (vebalinden) kurtar.

170 - Bunun üzerine onu ve bütün ailesini kurtardık.

171 - Ancak bir kocakarı müstesna. O, geride kalanlardan (oldu).

172 - Sonra diğerlerini helâk ettik.

173 - Üzerlerine öyle bir yağmur yağdırdık ki... Uyarılanların (fakat yola gelmeyenlerin) yağmuru ne de kötü!

174 - Elbet bunda büyük bir ibret vardır; fakat çokları iman etmezler.

175 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

176 - Eyke halkı da peygamberleri yalancılıkla suçladı.

177 - Şuayb onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?

178 - Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.

179 - Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.

180 - Buna karşı sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretimi verecek olan, ancak âlemlerin Rabbidir.

181 - Ölçüyü tastamam yapın, (insanların hakkını) eksik verenlerden olmayın.

182 - Doğru terazi ile tartın.

183 - İnsanların hakkı olan şeyleri kısmayın. Yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın.

184 - Sizi ve önceki nesilleri yaratan (Allah) dan korkun.

185 - Onlar şöyle dediler: Sen, olsa olsa iyice büyülenmiş birisin!

186 - Sen de, ancak bizim gibi bir beşersin. Bil ki, biz seni ancak yalancılardan biri sayıyoruz.

187 - Şayet doğru sözlülerden isen, üstümüze gökten azap yağdır.

188 - Şuayb: Rabbim yaptıklarınızı en iyi bilendir, dedi.

189 - Velhasıl onu yalancı saydılar da, kendilerini o gölge gününün azabı yakalayıverdi. Gerçekten o, muazzam bir günün azabı idi!

190 - Doğrusu bunda büyük bir ders vardır; ama çokları iman etmezler.

191 - Şüphesiz Rabbin, işte O, mutlak galip ve engin merhamet sahibidir.

192 - Muhakkak ki o (Kur'an) âlemlerin Rabbinin indirmesidir.

193,194,195 - (Resûlüm!) Onu Rûhu'l-emîn (Cebrail) uyarıcılardan olasın diye, apaçık Arap diliyle, senin kalbine indirmiştir.

196 - O, şüphesiz daha öncekilerin kitaplarında da vardır.

197 - Benî İsrail bilginlerinin onu bilmesi, onlar için bir delil değil midir?

198,199 - Biz onu Arapça bilmeyenlerden birine indirseydik de, bunu onlara o okusaydı, yine ona iman etmezlerdi.

200,201 - Onu günahkârların kalplerine böyle soktuk. Onun için, acıklı azabı görünceye kadar ona iman etmezler.

202 - İşte bu (azap) onlara, kendileri farkında olmadan, ansızın geliverecektir.

203 - O zaman: Bize (iman etmemiz için) mühlet verilir mi acaba? diyeceklerdir.

204 - (Durmadan mucize talebiyle) onlar bizim azabımızı mı çarçabuk istiyorlardı?

205,206 - Ne dersin! Eğer biz onları yıllarca yaşatıp nimetlerden faydalandırsak, sonra tehdit edilmekte oldukları (azap) başlarına gelse!

207 - Faydalandırıldıkları nimetler onlara hiç yarar sağlamayacaktır.

208,209 - Biz hiçbir memleketi, öğüt vermek üzere (gönderdiğimiz) uyarıcıları (peygamberleri) olmadan yok etmemişizdir. Biz zalim değiliz.

210 - O'nu (Kur'an'ı) şeytanlar indirmedi.

211 - Bu onlara düşmez; zaten güçleri de yetmez.

212 - Şüphesiz onlar, vahyi işitmekten uzak tutulmuşlardır.

213 - O halde sakın Allah ile beraber başka tanrıya kulluk edip yalvarma, sonra azap edilenlerden olursun!

214 - (Önce) en yakın akrabanı uyar.

215 - Sana uyan müminlere (merhamet) kanadını indir.

216 - Şayet sana karşı gelirlerse de ki: Ben sizin yaptıklarınızdan muhakkak ki uzağım.

217 - Sen O mutlak galip ve engin merhamet sahibine güvenip dayan.

218 - O ki, (gece namaza) kalktığın zaman seni görüyor.

219 - Secde edenler arasında dolaşmanı da (görüyor).

220 - Çünkü her şeyi işiten, her şeyi bilen O'dur.

221 - Şeytanların ise kime ineceğini size haber vereyim mi?

222 - Onlar, günaha, iftiraya düşkün olan herkesin üstüne inerler.

223 - Bunlar, (şeytanlara) kulak verirler ve onların çoğu yalancıdırlar.

224 - Şairler(e gelince), onlara da sapıklar uyarlar.

225,226 - Onların her vâdide başıboş dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi?

227 - Ancak iman edip iyi işler yapanlar, Allah'ı çok çok ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini savunanlar başkadır. Haksızlık edenler, hangi dönüşe (hangi akıbete) döndürüleceklerini yakında bileceklerdir.