1 - Kendilerine yakıcı bir azap gelmeden önce kavmini uyar, diye Nuh'u kendi kavmine gönderdik.

2,3,4 - Nuh şöyle dedi: Ey kavmim! Şüpheniz olmasın ki, ben sizi, «Allah'a kulluk edin; O'na karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin ki, Allah bir kısım günahlarınızı bağışlasın ve sizi belli bir vâdeye kadar tehir etsin (muahaze etmeden yaşatsın)» diyerek apaçık uyaran bir kimseyim. Bilinmeli ki Allah'ın tayin ettiği vâde gelince, artık o ertelenmez. Keşke bilseydiniz!

5 - (Sonra Nuh:) Rabbim! dedi, doğrusu ben kavmimi gece gündüz (imana) davet ettim;

6 - Fakat benim davetim, ancak kaçmalarını arttırdı.

7 - Gerçekten de, (imana gelmeleri ve böylece) günahlarını bağışlaman için onları ne zaman davet ettiysem, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, (beni görmemek için) elbiselerine büründüler, ayak dirediler, kibirlendikçe kibirlendiler.

8 - Sonra, ben kendilerine haykırarak davette bulundum.

9 - Sonra, onlarla hem açıktan açığa hem de gizli gizli konuştum.

10 - Dedim ki: Rabbinizden mağfiret dileyin; çünkü O çok bağışlayıcıdır.

11 - (Mağfiret dileyin ki,) üzerinize gökten bol bol yağmur indirsin,

12 - Mallarınızı ve oğullarınızı çoğaltsın, size bahçeler ihsan etsin, sizin için ırmaklar akıtsın.

13 - Size ne oluyor ki, Allah'a büyüklüğü yakıştıramıyorsunuz?

14 - Oysa, sizi türlü merhalelerden geçirerek O yaratmıştır.

15 - Görmediniz mi, Allah yedi göğü birbiriyle ahenktar olarak nasıl yaratmış!

16 - Onların içinde ayı bir nûr kılmış, güneşi de bir çerağ yapmıştır.

17 - Allah, sizi de yerden ot (bitirir) gibi bitirmiştir.

18 - Sonra sizi yine oraya döndürecek ve sizi yeniden çıkaracaktır.

19,20 - Allah, onda geniş yollar edinip dolaşabilesiniz diye, yeryüzünü sizin için bir sergi yapmıştır.

21 - (Öğütlerinin fayda vermemesi üzerine) Nuh: Rabbim! dedi, doğrusu bunlar bana karşı geldiler de, malı ve çocuğu kendi ziyanını arttırmaktan başka işe yaramayan kimseye uydular.

22 - Bunlar da, büyük hileler, büyük desiseler kurdular!

23 - Ve dediler ki: Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Ved'den, Suvâ'dan, Yeğûs'tan, Ye'ûk'tan ve Nesr'den asla vazgeçmeyin!

24 - (Böylece) onlar gerçekten birçoklarını saptırdılar. (Rabbim!) Sen de bu zalimlerin ancak şaşkınlıklarını arttır!

25 - Bunlar, günahları yüzünden suda boğuldular, ardından da ateşe sokuldular ve o zaman Allah'a karşı yardımcılar da bulamadılar.

26 - Nuh: «Rabbim! dedi, yeryüzünde kâfirlerden hiç kimseyi bırakma!»

27 - «Çünkü sen onları bırakırsan kullarını saptırırlar; yalnız ahlâksız, nankör (insanlar) doğururlar (yetiştirirler).»

28 - «Rabbim! Beni, ana-babamı, iman etmiş olarak evime girenleri, iman eden erkekleri ve iman eden kadınları bağışla, zalimlerin de ancak helâkini arttır.»